RADIO PIRENAICA / MACUTO

RADIO ESPAÑA INDEPENDIENTE Estación Pirenaica – "Aquí, Radio España Independiente; estación pirenaica, la única emisora española sin censura de Franco... transmitiendo por la onda...". Así se llamaba una radio clandestina que funcionó desde el 22 de julio de 1941. Se despidió el 14 de julio de 1977, emitiendo desde Madrid la sesión inaugural de las Cortes y con estas palabras: "Si nuestra labor ha servido en algo para la reconquista de la democracia, damos por bien empleado el esfuerzo".

RADIO MACUTO

Cando a información provén de rumores e bolos. É interesada ou non está totalmente contrastada, dise que procede de Radio Macuto e por extensión tamén da Pirenaica. Hai que ter en conta que unha boa parte das informacións, -interesadas ou non-, proceden en principio dunha filtración, rumor ou run-run que vai progresivamente avanzando ou é desmentido con contumacia, non sempre veraz. Radio Macuto funciona, sobre todo, cando falta información e entón fanse hipóteses e elucubracións. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ... ¿Qué din os rumorosos ...,

TRANSLATOR

Con Romayo, estamos ahora:

sábado, 2 de junio de 2012

CONFIRMADO: A PAPANATERIA EXISTE E ESTA ESTENDIDA NA SOCIEDADE.


Nos tratan como carneiros. E aceptamos.
CONFIRMADO:  A PAPANATERIA EXISTE  E  ESTA ESTENDIDA NA SOCIEDADE.
- Pois entón, que siga o enterro !!

O sentido moral é de gran importancia. Cando desaparece dunha nación, toda a estrutura social vai cara ao derrube. Alexis Carrel. 


  A degradación moral xa fai tempo que se instalou en España.

A iso contribuíron unha serie de factores, entre os cales descolan os  programas lixo da TV".
Fomentouse a idea de admirar a xente famosa, non polas súas calidades de vida esforzo e formación. 

Máis ben por todo o contrario:
Persoaxes saídos de escándalos, pailáns  ben situados, xente de malvivir e seudo-políticos corruptos que fomentaban os "pelotazos" a calquera prezo.

Inducíronnos ao malgasto e vivir do conto, como eles predicaban e practicaban.

 
Despois veu a burbulla inmobiliaria, que produciu pingües beneficios a promotores, construtores, Bancos e propietarios de solares. Se derrubaron vivendas habitables para levantar promocións de pisos, mansións e chalés nas zonas de costa, degradando os espazos naturais.

Todo iso produciu un crecemento desmedido e rápido dunha actividade económica e financeira, nun breve lapso de tempo, co gran incremento do emprego no sector, do número de axencias inmobiliarias, das vendas de vivendas e dos beneficios dos promotores, correspóndese ao que se denominou "boom" inmobiliario, ou  "boom" do sector da construción.

Pero, como tiña que suceder, todo veu abaixo cal becerro de ouro.

E agora sufrimos as consecuencias. Pero non as sufrimos todos. 

Os que fixeron os "pelotazos", teñen o seu beneficio a recaudo e ninguén lles mete man no seu saco da avaricia.
Os bancos creban e o Estado, é dicir os contribuíntes que nada tiveron que ver nisto, son os que temos que salvalos inxectando enormes cantidades de diñeiro que hai que detraer dos servizos sociais, educación, sanidade, pensións, salarios e paro.
Mentres tanto os banqueiros que malxestionaron as Entidades, porque lles interesaban un pemento, márchanse de rosiñas asegurándose antes dunhas pornográficas liquidacións e a blindaxe de enormes pensións vitalicias, ademais de fichar por outras Empresas ás que beneficiaron durante os seus mandatos.
 
E os políticos mirando para outro lado, cos seus organismos de control paralizados ou dando informes falsos para favorecer a defraudación, porque eles e os seus partidos tamén recollen as migallas e faragullas.

 Tendo ademais a ocasión de cando deixen os seus cargos atopar enchufe para eles e os seus familiares nas Empresas mal vendidas aos especuladores ou favorecidas por eles.

Non fai falta insistir, vémolo todos os días nos noticiarios: Casos Gürtel, ERES andaluces, Operación Vigin, Malaya, Campión, Bankia, Orquestra, ....
A relación é interminable, do mesmo xeito que os implicados, que nunca devolven nada e viven folgadamente. Urdangarín, Matas, Dorribo, Conde, Rato, Botín, Camps, ......... Non sigo. ?

Pero o gracioso é que a xente que o sofre, protesta dunha forma sumisa. É coma se fose unha fatalidade. Hai que foderse e amolarse.
Non chegan a pensar que hai uns culpables da situación. Pensan que é o destino que os está tratando mal.

Dalgún xeito, os afectados, seguen admirando aos seus depredadores. E algúns din que eles se puidesen farían o mesmo ou peor. ( ? )

É dicir, que quizá temos o que merecemos. Chegamos a esta degradación moral, porque alguén se preocupou de que así fóra, mediante o control da televisión, os medios, a formación e o ensino.
Formouse na cidadanía unha lexión de PaPanatas.

CONFIRMADO: O PAPANATISMO IMPERA. Xa nos abarca a unha maioría.

PAPANATISMO = Actitude que consiste en admirar algo ou a alguén de xeito excesivo, simple e pouco crítica.
Excesiva credulidade e simpleza. Miramos para o dedo, cando este sinala a Lúa.
O Papanatismo existe, é a actitude que consiste en admirar algo ou a alguén de xeito excesivo, simple e pouco crítica.
Papanatas, procede de "papar nata", coloquialmente é a persoa simple e crédula ou demasiado cándida e fácil de enganar.

Papanatería  é a excesiva simpleza, inxenuidade, credulidade e facilidade para ser enganado.
A papanatería vive instalada nas entrañas dous usos sociais. Levado aos extremos a papanatería desemboca na subnormalidade.
Típica papanatería é a de quen pensa que os únicos partidos que existen son os dous corruptos de sempre.

 É grazas a xente así que sempre saen elixidos os mesmos.
A papanatería tan estendida é signo de decadencia.
A papanatería e esa mentalidade culturalmente reaccionaria enquistada na periferia cultural que pretende apropiarse dela e dicirnos o que temos que facer, pensar e ler.

O lamentable complexo de inferioridade e a papanatería que afecta a sociedade e moitos sectores dá intelixencia española na súa relación co mundo europeo e occidental.

Non fai falta o servilismo nin a papanatería para reclamar o que en xustiza corresponde.

O pailán e provinciano é adicto ao papanatismo e ao pensamento pequeno.
Copiar mal antes que arriscarse a pensar en por si, para que nada cambie, envolver en discursos cheos de conceptos importados a incapacidade de enfrontar calquera cambio realmente serio.

Regodearse no diagnóstico infinito e reescribir tópicos pero nunca saír da área de seguridade máis próxima. Trátase de facer ver que se está ao día pero sen cambiar nunca a lóxica inercial.

O papanatismo é a renuncia a pensar. Non podemos practicar un management  papanatas.
Coñecer novos conceptos, novas tendencias, novas experiencias é fundamental, pero porqué é a base para facernos pensar e non para aforrarnos a construír un criterio propio.

Pero é moito máis fácil practicar o PaPanatismo, admirar masoquistamente aos que nos zurran e volver votalos para que nos sigan arreando, pois se por moitos de nós fóra fariámolo igual ou peor.
                                                        - - - - - 0 0  - - - - - -

O paisano que levaban a enterrar, porque non tinga que comer e lle ofreceron un saco de fabas, preguntou
- Cocidas ou sen cocer?
Repostáronlle
- Sen cocer
E dixo: - Pois entón, que siga o enterro !!


lunes, 6 de febrero de 2012

FOTOS para lo que podría haber sido un CARNAVAL POPULAR DE ARES - 2012

Este lugar ya resulta conocido

José    O'Cacharilo

Un par de Nanos Cendanes
Pachara tambien Popular


A Dios rogando y con el mazo dando

"Garrafón" con apellido Rey

>
Le llamaron entro otras cosas "tránsfuga"

Todos conocidos


Al JUZGADO debían ir muchos

Tapas y vinos variados

lign: center;">

Garrafón de Ares
CURA Y ALCALDE, no pueden faltar en las series de TV.

De BALTAR a BALTAR , y tiro por que me toca
Y repito la JUSTICIA ES IGUAL PARA TODOS, ji, ji, ji. ji
Garrafón de Pregonero
Alcalde fumador

miércoles, 18 de enero de 2012

"EL CHISMOSO" - Revista chismográfica galaico-castellano, de 1891 en Pedrós - ARES

Un amable lector de “A Voz de Chanteiro”,  nos remite una deteriorada copia  -- que tratamos de realzar-- , de una Revista editada  en Pedrós  (Ares), en la Imprenta “Os Panfanicos”  de BESOXO.

Tiene fecha del 26 de setiembre de 1891, hace por lo tanto más  de 120 años.
Se trataba de una Revista de  cotilleo titulada “EL CHISMOSO”  Revista chismográfica Galaico-Castellano. 
Era liberal e irreverente que reflejaba la libertad con que se podían expresar en aquella  lejana época.
Correspondía el momento de España a la Regencia de María Cristina, en minoría de edad de su hijo el futuro Alfonso XIII y gobernaba el liberal Sagasta como Presidente del Consejo de Ministros.












Etiquetas

Entradas populares más vistas

Entradas

Vistas de página en total