Hoxe a rezar. E mañá carretaxe

Hoxe xornada de reflexión,... ¡pois a rezar!.

Mañá carretaxe ..... e se saímos ganadores, ..., ¡ barra libre e churros para todos !

Os rumorosos din que podería ser a substitución necesaria

XOGANDO COAS PALABRAS

A renovación apunta a novos rostros e menos "caras".

Hai que votalos a uns e hai que botalos aos outros.

Da "BOTELLA" ao "BOTELLON" - Os tragos de AZNAR

Cantiga Popular:

Cando se emborracha un pobre

todos din que é un borrachón ...

Cando se emborracha un rico ...

¡Qué gracioso está el señor .... !

O SEÑORITO MAREADO?/ POR GERMAN CASTRO en Diario de Ferrol

Abeber, a beber e apurar a copa do licor que o viño fará esquecer as penas do amor. Só lle faltou a José María Aznar acabar a súa intervención de Valladolid cantando a zarzuela Marina para así quentarlle os oídos aos colleiteiros que o agasallaron. É de supoñer que as declaracións que fixo non son froito da improvisación e moito menos cabe pensar que o señorito estivese ¿un pouco mareado?


No entanto, o ex presidente do Goberno español demostrou a súa falta de recursos porque mira que hai literatura a esgalla para exaltar as calidades dos caldos sen necesidade de caer na burla ás campañas de tráfico ou frivolizar co consumo e o volante diante da cantidade de mortes e desgrazas que arrastran as inxestas alcohólicas nas estradas.

A non ser que Aznar perdera o catálogo de principios que debe conservar todo home que dirixiu os destinos do país e, a falta de escenarios e tribunas de notoriedade, queira provocar titulares de prensa con manifestacións do tenor das que acaba de protagonizar, ou xestos de suposta perversidade machista como aquel de colocarlle no entrepeito á xornalista un bolígrafo, por citar un par de exemplos. Que hai máis.

É obvio que o destacado político merece a crítica polo seu discurso banal e é máis, haberá quen pense se o día aquel que se fixo a foto das Azores para declarar, xunto con Bush e Blair, a guerra a Irak se cadra tomou un tintorro peleón porque pola contra non se entende a súa actitude. Sen dúbida, ao redor do viño pódese construír unha oratoria amena, lúdica e culta. Desde recorrer á Biblia, el que é un bo cristián, cando nas vodas de Canaán os invitados esgotaron as existencias e María pediu ao seu fillo que convertese o auga en viño, por certo primeiro milagre de Xesús que podería ter moitas lecturas, ata, xa en Occidente, remitirnos aos tempos de Grecia, hai materia máis que suficiente para non só festexar aos anfitrións bodegueiros senón ata para ilustralos.

Pero José María Aznar, lamentablemente, optou pola vía máis prosaica, evidenciando unha falta de luces impropia da personalidade da que o inviste o feito de ter sido presidente do Executivo español. Parece que nos vai acostumando as súas saídas de ton máis ou menos periódicas.

Que falen de un aínda que sexa ben.